ชำมะนาดที่รัก..

... ลา .. ต้องจำลา .. พี่และน้อง .. จำต้องขอลา .. ชำมะนาดที่รัก..

ปีการศึกษาหน้า ห้องชำมะนาดต้องปิดตัวลงตามภาวะเศรษฐกิจ ฮิฮิ.. ม่ายช่ายย...ย;p
ด้วยแม่กัญจน์มีความจำเป็น ต้องไปทำภารกิจด้านวิชาการ ที่บ้านเรียนแห่งรักและศานติ เป็นต้นแบบในการจัดแนวการเรียนการสอนให้โรงเรียนอื่นๆ
ซึ่งจะเป็นประโยชน์และสามารถขยายผลองค์ความรู้ ให้กว้างขวางยิ่งขึ้น ..

ฮื่อๆ... ดีใจ หรือเสียใจดี .. ต้องควรจะดีใจ ซิเน๊าะ ..

เด็กๆห้องชำมะนาด จึงต้องกระจายไปรวมกะห้องดอกไม้อื่น .. ส่วนเจ้าลูกโซ่ไปอยู่ห้องดอกรสสุคนธ์(ห้องพี่เอิรท์.. ห้ามรับน้องเด็ดขาด)

หนึ่งปีที่ผ่านมา ... ลูกโซ่มีพัฒนาการที่ดีขึ้นมากๆ ทั้งด้านร่างกายและจิตใจ อย่างเห็นได้ชัด
ช่วยเหลือรับผิดชอบตัวเอง มีระเบียบวินัย..
ทานอาหารได้หลากหลาย..
รู้จักการข่มจิตใจ ข่มความต้องการ.. รู้จักการแบ่งปัน..
รู้จักการขอ .. รอ.. ขอบคุณ ..
กราบและสวัสดีได้อย่างงดงาม..
แถมด้วย .. นักเจรจาต่อรองตัวยง ..
ทั้งนี้..จากการได้รับความรัก เมตตา.. ของแม่ครูกัญจน์ พี่ต้นกล้า-อัศวินผู้พิทักษ์ และพี่ๆอีกหลายคน ร่วมทั้งครอบครัวดอกไม้ของห้องดอกชำมะนาด ที่ช่วยดูแล บ่มเพาะเมล็ดพันธุ์ เมล็ดนี้ ..

ขอขอบพระคุณ สำหรับทุกๆสิ่ง ทุกๆอย่าง ในช่วงเวลาที่งดงาม และความผูกพันที่ได้รับ ทั้งหมดเหล่านี้.. จะอยู่ในความทรงจำที่ดีของครอบครัวเจ้าดวงตะวันตลอดไป..


พบเพื่อจะจาก .. จากเพื่อจะพบกันใหม่ ..
....... .. ลาก่อน .. ..ชำมะนาดที่รัก..

bye..bye..